دانشمندان می گویند انتقال خون از افراد جوان به افراد مسن می تواند کلید زندگی طولانی تر باشد

امید به درمان های ضد پیری برای انسان پس از یافتن ماده ای که بوفور در خون موش های جوان یافت می شود، افزایش یافت. این ماده باعث افزایش طول عمر و ناپدید شدن بیماری های پیری در جوندگان مسن گردید. محققان امیدوارند که این ماده کلید زندگی طولانی تر با جلوگیری از ابتلا به بیماری های مرتبط با پیری و به تاخیر انداختن مرگ باشد.

محققان آمریكایی، به سرپرستی دانشگاه واشنگتن ماده ای را در خون موشهای جوان یافتند که با انتقال آن به موشهای مسن تر، توانستند طول عمر این جوندگان را 16 درصد افزایش دهند. این ماده آنزیمی بنام eNampt است که بوفور در خون موشهای جوان یافت می شود.

دکتر Shin-ichiro Imai نویسنده ی ارشد این مطالعه که در مجله Cell منتشر شده است، گفت: ما مسیر کاملاً جدیدی به سمت پیری سالم یافته ایم. این که ما بتوانیم eNampt را از خون موشهای جوان بگیریم و به موشهای مسن تر انتقال دهیم و شاهد پیشرفتهای چشمگیری در سلامت موشهای مسن از جمله افزایش فعالیت بدنی و خواب بهتر آنها باشیم، قابل توجه است.

محققان به دو گروه از موش های مسن، یا یک دوز خوراکی از این آنزیم و یا محلول كنترل (سالین) داده و اعلام کردند که اختلافات بین این دو گروه "چشمگیر" است.

نویسندگان گفتند: در حیوانات دریافت كننده ی این آنزیم، تولید انسولین بطور مؤثرتری صورت می گیرد، چشمهای سالم تری دارند و در تست های حافظه بهتر عمل می كنند، همچنین به مدت طولانی تری روی چرخ می دوند و خز ضخیم تر و براق تری دارند.

در حالی که هیچ یک از موشهای گروه کنترل بیش از 2.4 سال زندگی نکردند، یکی از موش هایی که با eNampt  تحت درمان قرار گرفته بود، 2.8 سال زندگی کرد.

با اندازه گیری سطح eNampt در خون می توان طول عمر اضافی را مستقیماً پیش بینی کرد.

این یافته ها می تواند به موجی از تحقیقات درباره ی درمانهای "ضد سنولیتیک یا ضد پیری" مسیر امیدوار کننده ی دیگری را معرفی کند. درمانهای ضد پیری، با هدف پاکسازی سلول های زامبی قدیمی انجام می شود که می توانند در بیماری های پیری مانند کاهش دید، بیماری قلبی، دیابت و سرطان نقش داشته باشند.

از آنجایی که تامین انرژی برای هر موجود زنده بسیار اساسی است، تکامل برای اطمینان از سطح کافی از مواد لازم برای تبدیل قندها و اکسیژن به مولکول انرژی(ATP)، فرآیندهای پشتیبانی زیادی را ایجاد کرده است.

یکی از آنها آنزیم eNampt است که به تولید یک ماده شیمیایی به نام NAD کمک می کند که بخشی از این چرخه ی تولید انرژی است. در حالی که تأثیرات eNampt در افراد مورد مطالعه قرار نگرفته است، آزمایشات انسانی در حال حاضر بر روی ماده شیمیایی دیگری انجام شده است که نقش مشابهی را ایفا می کند و به جوان سازی ساخت رگ های خونی جدید کمک می کند.

دکتر Imai گفت: ما فکر می کنیم بدن دارای سیستم های اضافی زیادی برای حفظNAD  در سطح مناسب است زیرا وجود آن برای تولید انرژی سلولی بسیار مهم است.

کار ما نشان داد که این ماده مدت زندگی و اینکه با افزایش سن، چقدر سالم می مانیم را تعیین می کند. از آنجایی که ما می دانیم NAD به ناچار با افزایش سن، خواه در کرم ها یا در مگس های سرکه یا موش و انسان کاهش می یابد، بسیاری از محققان علاقه مند به یافتن مداخلات ضد پیری برای کمک به حفظ NAD در سطح مناسب با افزایش سن هستند.

منبع:

https://www.independent.co.uk/news/health/young-blood-old-age-diabetes-death-study-cell-a8956966.html